Monday, May 16, 2011

അങ്ങനെ ഒരു പഴയ പ്രണയകാലത്ത്....

           പ്രണയം..എല്ലാത്തരം ജീവജാലങ്ങളുടെയും മനസ്സില്‍ ഉണ്ടാകുന്ന മധുരവും സുഖകരവും മൃദുലവുമായ വികാരം....  പ്രണയത്തിന്റെ പുറകെ ബ്രേക്ക്‌ ഇല്ലാത്ത ഒരു KSRTC ബസ്‌  പോലെ ഓടുന്ന ഒരു പ്രണയചരിത്രം ഏതൊരുവനും ഉണ്ടാകും...അങ്ങനെ ഒരു കാലം ഇല്ലാത്തവന്‍ ജീവിതത്തിന്‍റെ സുഖകരമായ ഒരു കാലഘട്ടം അനുഭവിച്ചിട്ടില്ല എന്ന് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു... അല്ല അതങ്ങനെ തന്നെയാണ്..
      ചിലരുടെ പ്രണയം  ചിലപ്പോള്‍ ലിമിറ്റഡ് സ്റ്റോപ്പ്‌ ബസിനു കൈ കാണിക്കുന്നത് പോലെയാണ്.... കാരണം അവര്‍ കൈ കാണിക്കുന്നത് കാണാതെ ബസ്‌ നിര്‍ത്താതെ പോകും...ചില്ലപ്പോള്‍ കണ്ടിട്ടും കാണാത്തതുപോലെ പോകും.... മറ്റു ചിലപ്പോള്‍ നിര്‍ത്തി നമ്മളെ കയറ്റികൊണ്ട്‌ പോകും, പക്ഷെ വഴിയില്‍ ഇറക്കിവിടും...
മറ്റുചിലരാകട്ടെ കൈ കാണിക്കണമെന്ന് ആഗ്രഹമുണ്ട്...പക്ഷെ ധൈര്യം പോര...കാരണം കൈ കാണിച്ചിട്ട് നിര്‍ത്തിയില്ലെങ്കില്‍  നാണക്കേടാണ് ..മറ്റുള്ളവര്‍ നമ്മളെ കുറിച്ച് എന്ത് വിചാരിക്കും, പിന്നെ എങ്ങനെ അവരെ നേരിടും എന്നിങ്ങനെയുള്ള ചിന്താവിചാരങ്ങളാണ്..... അങ്ങനെയുള്ളവര്‍ അവരുടെതായ പലവഴികളിലൂടെയും കാര്യങ്ങള്‍ അവതരിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കും...അതില്‍ ബഹുഭുരിപക്ഷം ആളുകളും പിന്തുടരുന്ന ഒരു വഴിയാണ് നല്ല സുഹൃത്തായി പെരുമാറി സമയം പോലെ തന്‍റെ ഇഷ്ടം അറിയിക്കുക എന്ന്..ആ വിശ്വാസത്തില്‍ പലരും മുന്‍പോട്ടു പോയിട്ടുമുണ്ട് ..കാരണം വിശ്വാസം അതല്ലേ എല്ലാം...അവരില്‍ പലരും വിജയം കണ്ടിട്ടുമുണ്ട് ...പക്ഷെ ബഹുഭുരിപക്ഷം ആളുകളുടെയും അവസ്ഥ മണ്ണും ചാരി നിന്നവന്‍ പെണ്ണും കൊണ്ട് പോയി എന്നപോലെയാണ്....കാരണം ആ സമയം കൊണ്ട് അവളുന്മാര്‍ നല്ല ധൈര്യമുള്ള ആണുങ്ങളുടെയും കമുകിന്മാര്‍ ആയിട്ടുണ്ടാകും..( എന്റെ കഥയും ഏകദേശം ... അല്ല ഇത് പോലെ തന്നെയാണ്..) .. മറ്റുചിലര്‍ ഇതി നിന്നും ഊര്‍ജം ഉള്‍ക്കൊണ്ട്‌ ഒന്നിന് പകരം കുറെ കാമുകിമാരെ സൃഷ്ടിച്ചു പകരം വീട്ടും..അവരോടു ഇതങ്ങനെ മാനേജ് ചെയ്യുന്നു എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ അവര്‍ പറയും " ബന്ധങ്ങള്‍ സ്വര്‍ണം പോലെയാണ് , എത്ര അധികമുണ്ടോ അത്രയും നല്ലത്"... മറ്റുചിലരാകട്ടെ ജാതിയും മതവും മറ്റു തടസങ്ങെയും വകവെക്കാതെ പ്രണയിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു, അങ്ങനെ ഹൃദയം തുറന്നു പ്രണയിക്കുന്ന എന്‍റെ അല്ല കൂട്ടുകാര്‍കും എല്ലവിധതില്ലുള്ള വിജയങ്ങള്‍ നേര്‍ന്നുകൊണ്ട് ഞാന്‍  എന്‍റെ ഒരു പഴയ പ്രണയകഥ ഇവിടെ പറയട്ടെ..


എന്‍റെ ബിരുദ പഠനകാലഘട്ടം... മനസ്സില്‍ ഒരു പ്രണയിനി ഇല്ലാതിരുന്ന വിങ്ങല്‍ അനുഭവപെടുന്ന സമയത്താണ് അവള്‍ വന്നത്...കുട്ടികളുടെ ഒരു ക്യാമ്പില്‍ അവള്‍ അവളുടെ കുഞ്ഞനിയതിയെ ചേര്‍ക്കാന്‍ വന്നതായിരുന്നു...ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ എനിക്കവളെ ഇഷ്ടമായി... നല്ല പക്വത ഉള്ള സ്വഭാവം ശരിക്കും പറഞ്ഞാല്‍ love at first sight എന്നത് എന്താണ് എന്ന് എനിക്കന്നാണ് മനസിലായത്..
അങ്ങനെ പലദിവസവും അവള്‍ അവിടെ  വരുമായിരുന്നു... എനിക്കവളോടുള്ള പ്രണയം  പറയാന്‍ എനിക്ക് ധൈര്യം പോരായിരുന്നു, അതുകൊണ്ട് ഞാന്‍ അവളുമായി ഒരു സുഹൃത്ബന്ധം ഉണ്ടാക്കി അതിലെ കാര്യങ്ങള്‍ നീക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു.. അങ്ങനെ കുട്ടികളെ ടൂര്‍ കൊണ്ടുപോകുന്ന അന്ന് അവളും വന്നു...അവളെ കയ്യിലെടുക്കുന്നതിനു വേണ്ടി ആദ്യം ഞാന്‍ അവളുടെ കുഞ്ഞനിയത്തിയെ കയ്യില്‍ എടുത്തു...എന്താണെന്നറിയില്ല അന്നും ഇന്നും കുഞ്ഞു കുട്ടികള്‍ എന്നോട് വളരെ പെട്ടന് അടുക്കുന്നുണ്ട് ( ചില്ലപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഇന്നും കുട്ടിത്തം ഇഷ്ടപെടുന്നത് കൊണ്ടാകാം ) അങ്ങനെ അവളുമായി ഒരു നല്ല സുഹൃത്ബന്ധം ഉണ്ടാക്കി..(ഒരു കാര്യം ഞാന്‍ പറയാന്‍ മറന്നു പോയി ...അവളുടെ പേര്.. തല്‍കാലം എന്‍റെ കൂട്ടുകാര്‍ വിളിക്കുന്നത്‌ പോലെ അവളെ നിങ്ങള്‍ക്കും സരസു എന്ന് വിളിക്കാം ). അങ്ങനെ ആ ക്യാമ്പ്‌ കഴിഞ്ഞു അവളും അവളുടെ അനിയത്തിയും പോയി..പക്ഷെ അവളുടെ അനിയതുയുടെ കയ്യില്‍ എന്‍റെ നമ്പര്‍ ഉള്ളതായിരുന്നു എനിക്കുള്ള ഏക ആശ്വാസം ...

  ഒരു ദിവസം ഈ കാര്യം എന്‍റെ കൂടെ നാട്ടിലുണ്ടായിരുന്ന (ബാക്കിയുള്ള ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിലെ അവന്മാര്‍ പഠനകാര്യങ്ങല്കായി അകലെ ആയിരുന്നു..) അരവിയോട് പറഞ്ഞു... അപ്പോള്‍ ആണ് അവന്‍ എന്നോട് ആ സന്തോഷവാര്‍ത്ത പറഞ്ഞത്.. അത് അവന്റെ ഒരു അകന്ന ബന്ധു ആണെന്ന്...അവള്‍ വളരെ നല്ല കുട്ടിയാണെന്നും എനിക്ക് ചേരുമെന്നും അവന്‍ എനിക്കുവേണ്ടി കൂടെ നില്കമെന്നും പറഞ്ഞു.. അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ മനസിലെ പറഞ്ഞു " മോനെ മനസ്സില്‍ ലഡ്ഡു പൊട്ടി!!!!!" , അവന്‍ പിന്നെയും പറഞ്ഞു അവള്‍ ഇനി പഠിക്കുന്നത് ഞങ്ങളുടെ അടുത്തുള്ള അവളുടെ അങ്കിളിന്‍റെ വീട്ടില്‍ നിന്നാണെന്ന്..അപ്പോള്‍ എന്‍റെ മനസ് പറഞ്ഞു.. " മോനെ മനസ്സില്‍ അടുത്ത ലഡ്ഡു പൊട്ടി!!!". കാരണം ആ വീടുമായി എനിക്ക് നല്ല ബന്ധം ഉണ്ടായിരുന്നു...

  അങ്ങനെ ഞാനും അരവിയും സ്ഥിരം വൈകുന്നേരങ്ങളില്‍ അവരുടെ വീടിന്റെ മുന്വസങ്ങളില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന മതിലില്‍ തന്പടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി...കാരണം അത് ഞങ്ങളുടെ കുട്ടികാലത്തെ ഒരു താവളം ആയിരുന്നതിനാല്‍  ഞങ്ങളോട് ആരെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും ചോദിച്ചാല്‍ പറഞ്ഞു നില്‍കാന്‍ പറ്റുമായിരുന്നു...മാത്രമല്ല  ഞാനും അരവിയും തമ്മില്‍ ഒരു പരസ്പര സഹായ സംഘം ഉണ്ടായിരുന്നു... കാരണം അവനും ഒരു ബസില്‍ ലിഫ്റ്റ്‌ കിട്ടിയിരുന്നു..അങ്ങനെ ഞങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ എന്ന് വെച്ചാല്‍ ഞാനും അരവിയും സരസുവും തമ്മില്‍ നല്ല ഒരു കമ്പനി ഉണ്ടാക്കി.. പക്ഷെ ഇതിനിടക്ക്‌ അവളുടെ അമ്മായിക്ക് സംശയം തോന്നി തുടങ്ങിയിരുന്നു... കാരണങ്ങള്‍ പലതാണ്...ഒന്നാമത്തെ കാരണം ഇത്രയും നാളായിട്ടും ഞങ്ങളാരും ആ വീടിന്‍റെ പരിസരത്ത് എന്തെങ്കിലും അത്യാവശ്യങ്ങല്‍ക്കല്ലാതെ  ചെന്നിട്ടില്ല...പ്ന്നെയുള്ള കാരണം ഞങ്ങളുടെ പ്രായം..കാരണം പത്തായത്തില്‍ നെല്ലുണ്ടെങ്കില്‍ എലി കാശ്മീരില്‍ നിന്നും വരുന്ന പ്രായമാണല്ലോ... പിന്നെയുള്ള കാരണം അവരും ഈ കളികളൊക്കെ  കഴിഞ്ഞാണ് വന്നത്, വരുടെതും പ്രണയ വിവാഹമായിരുന്നു....
    അങ്ങനെ കാര്യങ്ങള്‍ കൈവിട്ടു പോകുന്നതിനു  മുന്‍പുതന്നെ അവളോട്‌    ഉള്ള കാര്യങ്ങള്‍ തുറന്നു പറയാന്‍ ഞന തീരുമാനിച്ചു... അങ്ങനെ ആ ദിവസം വന്നെത്തി...  അവള്‍ അടുത്ത് വന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ വിറച്ചു കൊണ്ട് കാര്യങ്ങള്‍ പറയാന്‍ തയ്യാറെടുത്തു..കാരണം മറുപടി എന്ത് തന്നെയാണെങ്കിലും കേള്‍ക്കാന്‍ ഞാന്‍ ബാധ്യസ്ഥനാണ്.. പക്ഷെ അവള്‍ എന്‍റെ അടുത്ത് വന്നിട്ട് എന്‍റെ മൊബൈല്‍ ചോദിച്ചു... ഞാന്‍ അത് കൊടുത്തു..കാരണം എനിക്ക് അവതരിപ്പിക്കാന്‍ ഒരിത്തിരി സമയം വേണമായിരുന്നു...അവള്‍ ആ സമയത്ത്  ഫോണ്‍ തിരിച്ചു തന്നിട്ട് പറഞ്ഞു "നിങ്ങളെ  രണ്ടുപേരെയും ഞാന്‍ എന്‍റെ അടുത്ത കൂട്ടുകാരായിട്ടാണ്  കണ്ടിട്ടുള്ളത്, ഞാന്‍ ഇപ്പോള്‍ ഒരു  പ്രശ്നത്തിലാണ്  എന്നെ സഹായിക്കണം . ", അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു "എന്ത് പ്രശ്നമായാലും ഞങ്ങള്‍ കൂടെ ഉണ്ട്", കാരണം എനിക്ക് അവളുടെ മുന്പില്‍ ആളാകാന്‍ കിട്ടിയ ഒരു ചാന്‍സ് ആണ്.. അവള്‍  പറഞ്ഞു  അവള്‍ എട്ടാം തരത്തില്‍ പഠിക്കുന്പോള്‍ മുതല്‍ ഒരാളെ ഇഷ്ടപെടുന്നതാണ്... അവളുടെ വീട്ടുകാര്‍ സമ്മതിക്കുന്നില്ല...വല്ലപ്പോഴും അയാളെ വിളിക്കാന്‍ ഫോണ്‍ തന്നു സഹായിക്കണമെന്ന് പറഞ്ഞു...

   ഞാന്‍ മനസു തരിച്ചുനിന്നു,,, എന്നിട്ട് ഞാന്‍ അരവിയെ നോക്കി മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു...!@#$%^&*()_ മോനെ  നീയല്ലേട പറഞ്ഞത് അവള്‍ നല്ല കുട്ടിയാണെന്നും മറ്റും.. പിന്നെ ഞാന്‍ കരുതി എന്തിനാ അവളെ കുറ്റം പറയുന്നത് ഞാനും അങ്ങനെ തന്നെ വിചാരിച്ചല്ലേ തുടങ്ങിയത്...അവള്‍ക് എന്നെക്കാളും യോഗ്യനായ ഒരാളെകിട്ടിയതിനു ഞാന്‍ എന്ത് ചെയ്യാനാണ്.. ഞാന്‍ ചോദിച്ചു .. ആ മാന്യ ദേഹം എന്ത് ചെയ്യുകയാണ്...അവള്‍ പറഞ്ഞു അവന്‍ അവിടെ നിന്നും ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലേക്കുള്ള ഒരു ബസിലെ ഡ്രൈവര്‍ ആണ്...അപ്പോള്‍ എനിക്ക് തോന്നി നേരത്തെ എന്‍റെ മനസ്സില്‍ പൊട്ടിയത് ലഡ്ഡു അല്ല അത് ബോംബ്‌ ആയിരുന്നു എന്ന്... കാരണം ഇതുപോലെ വിവരം ഇല്ലാത്ത ഒരു സാധനത്തെ ആണല്ലോ ഞാന്‍ വളക്കാന്‍ നോക്കിയത്..അവസാനം ഒടിഞ്ഞത് ഞാന്‍ ....

ഞാന്‍ പലപ്പോഴും ആലോചിച്ചു എന്ത് കൊണ്ടാണ് അവള്‍ ഒരു ഡ്രൈവറെ ഇഷ്ടപെട്ടത്...അതിനുള്ള മറുപടി എനിക്ക് കിട്ടിയത് ഒരിക്കല്‍ അവളുടെ നാടിലേക്ക് ഒരു ബസ്‌ യാത്ര നടത്തിയപ്പോഴാണ്... അമ്യുസ്മെന്‍റ് പാര്‍ക്കിലെ sliding riders നെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന വളവുകളും ,കുത്തനെയുള്ള ഇറക്കവും കയറ്റവും ഉള്ള ആ വഴികളിലുടെ ബസ്‌ പറപ്പിക്കുന്ന ഡ്രൈവര്‍ മാറോടു ഞങ്ങള്‍ക്ക് ആരാധനതോന്നിയപ്പോള്‍  അവള്‍ക്കു അവനോടു ആ ചെറു പ്രായത്തില്‍  പ്രണയം തോന്നിയത് തികച്ചും സ്വാഭാവികം .....

അന്നെനിക്ക് വേദനം തോന്നിയെങ്കിലും ഞാന്‍ ഇപ്പോള്‍ സന്തുഷ്ടനാണ് ..കാരണം യഥാര്‍ഥ പ്രണയം എന്തെന്ന് ഞാനിപ്പോള്‍ അറിയുന്നു...

Monday, May 9, 2011

വര്‍ഷം

പെയ്യുക വര്‍ഷമേ ... നീ പെയ്യുക..
ദാഹിച്ചിടുന്ന മണ്ണില്‍ ഒരു കുളിര്‍മഴയായി -
നീ പെയ്യുക....

ശാന്തനായി വരുന്ന നീ പലപ്പോഴും -
സംഹാര മൂര്‍ത്തിയായിടുന്നു..
കൂടെ വരും മാരുതനും നിന്നൊപ്പം -
ക്രുദ്ധനായിടുന്നു ...
എങ്കിലും വര്‍ഷമേ നിന്നെ ഞാനിഷ്ടപെടുന്നു...

പെയ്യുക വര്‍ഷമേ.. നീ പെയ്യുക........

മനുഷ്യര്‍തന്‍ ജനനത്തിനും
മരണത്തിനും നീ തന്നെ സക്ഷിയല്ലോ...
മനുഷ്യരുടെ സ്നേഹത്തിനും കലഹത്തിനും
സാക്ഷ്യം വഹിച്ചതും നീയല്ലോ....
തളിര്‍ത്തതും തകര്ന്നതുമായ പ്രണയഗാഥകള്‍ക്കും -
നീ തന്നെയല്ലോ നിശബ്ദം സാക്ഷിയായതും.....

പെയ്യുക വര്‍ഷമേ ..... നീ പെയ്യുക......

കര്‍ഷകര്‍ അവരുടെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ നിന്നിലര്‍പിക്കുന്നു-
വര്‍ഷമേ.....
എങ്കിലും നിന്‍റെ പിണക്കങ്ങളും ....
കാലം തെറ്റിയുള്ള നിന്‍റെ വരവും
തകര്‍ക്കുന്നു കര്‍ഷകര്‍ തന്‍ സ്വപ്നങ്ങളും....


എങ്കിലും വര്‍ഷമേ .... നീയില്ലതൊരു കാലം
നരകതുല്ല്യമല്ലോ മനുജന്മം....
അതിനാല്‍ വര്‍ഷമേ പെയ്യുക നീ
പുതിയൊരു കാലത്തിന്‍ സാക്ഷിയയിടുവാന്‍..............

നഷ്ടങ്ങള്‍...

നഷ്ടമായതോന്നും നിന്‍ സ്വന്തമല്ല...
ഇനി നഷടപെടുവനുള്ളതോ...
അതും നിന്‍ സ്വന്തമോ?
സ്വതന്ത്രനായി ജനിച്ച നീ എന്തിനു
വൃഥാ വ്യസനിക്കുന്നു നഷ്ടങ്ങളോര്‍ത്ത്...


നിനക്ക് കിട്ടിയ സ്നേഹങ്ങള്‍ മുഴുവനും,
ഒരു പങ്കുവെയ്പ്പിന്‍ ഭാഗമല്ലോ...
നീ നല്‍കിയ സ്നേഹമോ... അതും
പങ്കുവെക്കല്‍ മാത്രം....
എങ്കിലും നീ വ്യസനിക്കുന്നു നഷ്ട സ്നേഹങ്ങളെ ഓര്‍ത്തു...

ഭൂമിയില്‍ നിനക്ക് സ്വന്തമായതിനെ നീ
എന്നെ നഷ്ടമാക്കി നീ....
സ്വന്തം ആത്മാവിനെ നഷ്ടമാക്കിയ നീ ..
വ്യസനിക്കുന്നു നിസ്സാരമാം നഷ്ടങ്ങളോര്‍ത്ത്...

നഷ്ട സ്വപ്‌നങ്ങള്‍

മുറ്റത്തെ പുളിമാവിന്‍ ചുവട്ടില്‍ നിന്ന് ഞാന്‍,
എന്തിനോ വേണ്ടി വിങ്ങുന്നെന്‍ മനസിനെ ശാന്തമാക്കുവാന്‍.
എനിക്കറിയില്ല , പക്ഷെ എന്‍ മനം വിങ്ങുന്നെന്തിനോ വേണ്ടി...

എനിക്കറിയില്ല എന്‍ മനം വിങ്ങുന്നതെന്‍ -
നഷ്ട സ്വപനങ്ങള്‍ ഓര്‍ത്തകുമോ...
സുഖങ്ങള്‍ ഏറെയുണ്ടെങ്കിലും -
നഷ്ടങ്ങള്‍ മാത്രം ഓര്‍മയില്‍..

നഷ്ടങ്ങള്‍ ഏറെയുണ്ടെങ്കിലും-
തീരാ നഷ്ടമായ് അമ്മിഞ്ഞപ്പാലിന്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍
സ്വപനങ്ങള്‍ ഏറെയുണ്ടെങ്കിലും -
ഭയക്കുന്നു ഞാനെന്‍ വിധിയെ..

എങ്കിലും കാണും ഞാന്‍ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ഇനിയും..
അവയും നഷ്ട സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ആവാതിരിക്കട്ടെ....

ഇഷ്ടം

മനസിനുള്ളില്‍ എപ്പോഴോ തോന്നി -
അറിയതോരിഷ്ടം.
അറിയില്ല നിന്‍ രൂപമെങ്കിലും പതിഞ്ഞു നീ എന്‍ മനസ്സില്‍,
ഒരു നൂറായിരം  പുഷ്പങ്ങള്‍  വിടര്‍ത്തി വന്നു-
നീയെന്‍ കിനാവില്‍...
നിനക്കായി ഞാന്‍ ഒരു പ്രണയത്തിന്‍ പടയാളി ഞാന്‍..
മോഹിച്ചുപോയി ഞാന്‍ .... അറിയാതെ നിന്നെ മോഹിച്ചു പോയി..
എന്തിനെന്നറിയില്ല ....എങ്ങനെയെന്നും അറിയില്ല ..
മോഹിച്ചു പോയി ഞാന്‍...

പ്രണയിനി

നിലാപൊഴിയും രാവില്‍ ഒരു കിനാവുപോല്‍ വന്നവളെ.
നിന്‍ മധുരമൊഴികള്‍ മാത്രം കേട്ടു ഞാന്‍,
നിന്നെ നീ അറിയാതെ അറിഞ്ഞു ഞാന്‍...
നിന്നോടുള്ള ഒരു നിമിഷം ഒരു പുതുജന്മത്തിന്‍ അനുഭൂതിയായ്...
നിന്നനുവാദം കൂടാതെ പ്രണയിച്ചു പോയി നിന്നെ ഞാന്‍..

കൊതിച്ചിടുന്നു എന്‍ മനമെന്നും ...
ഒരു തെന്നലായ് നീ കൂടെയുണ്ടെങ്കിലെന്നു...
എങ്കിലും ഇതല്ലാം എന്‍ മോഹങ്ങള്‍ മാത്രമായിടുന്നു.....

Friday, May 6, 2011

ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടം....

           കുട്ടികാലം മുതല്‍ കൂട്ടുകാര്‍ അനേകം ഉണ്ടായിരുന്നു.... പലരും ജീവിതത്തിന്‍റെ പല കാലഘട്ടങ്ങളിലും കണ്ടുമുട്ടിയവര്‍... എങ്കിലും ഞങ്ങള്‍ ( ഞങ്ങള്‍ എന്നുപറഞ്ഞാല്‍ കുട്ടികാലം മുതല്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന കൂട്ടുകാരില്‍ ഇപ്പോഴും ഉള്ളവര്‍ ) അരവിന്ദ് , ബിനു , ഉണ്ണി പിന്നെ ജെറിന്‍ എന്ന ഞാനും... കുട്ടികാലത്ത്  ഞങ്ങളോട് കൂടെ കളിക്കൂട്ടുകാരയിട്ടു അനേകം കുട്ടികളുണ്ടായിരുന്നു...അതില്‍ ബാല്യകാല സ്മരണകളില്‍ നിറഞ്ഞു നില്‍കുന്നവര്‍ നമിത, നിത, അപ്പു (ഇവന്‍ ഇപ്പോഴും ഞങ്ങളുടെ ഗസ്റ്റ്‌ ഫ്രണ്ട്  ആണ് )  പിന്നെ ഞങ്ങളുടെ സ്കൂളില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന സുഹൃത്തുക്കളായ സുജിത് , ഷിജു ,ബിബിന്‍ എന്നിവരും ..പലരും പലവഴിക്കും പിരിഞ്ഞു...എങ്കിലും ഇപ്പോഴും അവരെല്ലാം മനസിലെ മഞ്ഞുത്തുള്ളികള്‍ തന്നെ... കാരണം അവരില്ലയിരുന്നെകില്‍ ബാല്യകാലം ഇത്ര കളര്‍ഫുള്‍ ആകില്ലായിരുന്നു....
     ഞങ്ങള്‍ നാലുപേര്‍ ആയിരുന്നതെങ്കിലും ഞങ്ങള്‍ക്ക് പഠിച്ച കലാലയങ്ങളില്‍ നിന്നെല്ലാം നല്ല ചങ്ങാതിമാരെ കിട്ടിയിരുന്നു...എങ്കിലും സ്വന്തം നാട്ടില്‍ ഉള്ള ശക്തമായ സുഹൃത്ബന്ധങ്ങള്‍ അമുല്യങ്ങള്‍ ആണ്... ഇതിനിടയില്‍ ഞങ്ങള്‍ ഫോര്‍ ഫ്രണ്ട്സ് എന്നത് വളര്‍ന്നു ആറുപേരുടെ കൂട്ടമായി...പ്രായത്തേയും കാലത്തെയും തോല്പിക്കുന്ന കുസൃതികളും, ചില സമയങ്ങളില്‍ പ്രായമായവരെ പോലും തോല്പിക്കുന്ന പക്വതയും ആയി ഞങ്ങള്‍ ജീവിതം ആസ്വദിക്കുന്നു....
 ഞങ്ങളുടെ പുതിയ കൂട്ടത്തിലെ കൂട്ടുകാര്‍ ഇവരാണ്
അബിത് ,അരവിന്ദ് , ബിനു,ജെറിന്‍ , പാട്രിക് പിന്നെ ഉണ്ണിയും...
ഞങ്ങളുടെ ലോകം വളരെ രസകരമാര്‍ന്നതാണ് , അവിടെ സര്‍ദാര്‍ജി തമാശകള്‍ക്കും ടിന്റുമോന്‍ ജോക്സിനും വലിയ വില കൊടുക്കാറില്ല.. കാരണം അതിലും വലിയ തമാശകള്‍ ഞങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കുന്നുണ്ട്... ആ തമാശകളും ഞങ്ങളുടെ മനസിലെ കുഞ്ഞുകുഞ്ഞു കവിതകളും ആശയങ്ങളുമായി ഞങ്ങള്‍ ഇവിടെ കാണും........